2021


AEC INTERESNI KAZKI (Ucrania)

'PROMETEO'

Mural de Aec Interesni Kazki na Travesía Reverencia nº18.

(Galego)

Nesta reinterpretación do clásico mito, o Prometeo de Aec podería quizais representar á propia natureza…? Esa que, a pesares da egocéntrica actitude histórica da humanidade, nos outorgou o coñecemento dende que temos memoria..?
Pois tería sentido… Xa que, igual que, o de preocuparse por nós (os humanos) e entregarnos o lume despois de mangarllo ao mesmísimos deuses do Olimpo coa súa consecuente perrencha do teimudo do Zeus, lle levou ao abismo ao probiño de Prometeo. O mesmo lle está a pasar agora á nosa propia nai (natureza) despois de darnos ese coñecemento… (lume).

———————————-———————————-———————————-——————-

(Castellano)
En esta reinterpretación del famoso mito, el Prometeo de Aec podría quizás representar a la propia naturaleza…? Esa que, a pesar de la egocéntrica actitud histórica de la humanidad nos otorgó el conocimiento desde que tenemos memoria…?
Pues tendría sentido…Ya que igual que el preocuparse por nosotros (los humanos) y entregarnos el fuego (conocimiento) después de mangárselo a los mismísimos dioses del Olimpo y el consecuente rebote de Zeus, le llevó directo al abismo al pobre de Prometeo. Lo mismo le está pasando a nuestra propia madre (naturaleza) después de darnos ese conocimiento… (fuego).






———————————-———————————-———————————-———————-

“ Habelas Hainas “  
Mural de Milu Correch (Rúa dos Laghartos nº 44)

[ Gal ]

"Eu non creo nas meigas, pero habelas hainas...", repetía o refraneiro popular.
Este mural forma parte da xa extensa serie de murais e cadros adicada ás bruxas, na que Milu desenrola un imaxinario narrativo propio e enigmático, no que se adiviñan reflexións sobre o que sifnificou e significa ser unha meiga e no que se poñen en cuestión certos resortes e pilares da cultura occidental imperante.
Durante séculos, ser a diferenza, a outredade (con tódalas súas complexidades que as distintas épocas dictaban), significaba practicamente ser unha meiga polo simple feito de ser.
A pouco que te saíras do regho tiñas gañado o San Benito e de agasallo unha cacharela personalizada… Ser crítica, diferente ou sabia outorgábanche entrada VIP no altar de lume. Xa non falemos se, coma nesta suxerente imaxe que nos brinda a artista arxentina, a cuestión do xénero e a súa expresión entraba en xogo para rebentarlle os oxidados miolos ao corpo represor de turno. Ufff. aí xa… Ainda quedan moitos miolos que abrir a día de hoxe…

+ info:

———————————-———————————-———————————-———————-
[ Cast ]

“ Habelas Hainas “ 
Mural por Milu Correch

"Yo no creo en las brujas, pero haberlas las hay", repetía el refranero popular.
Este mural forma parte de la ya extensa serie de murales y cuadros dedicada a las brujas, en la que Milu desarrolla un imaginario narrativo propio y enigmático, adivinándose reflexiones sobre lo que significó y significa ser bruja y en el que se ponen en cuestión ciertos resortes y pilares de la cultura occidental imperante.
Durante siglos, ser la diferencia, la otredad (con todas sus complejidades que las distintas épocas dictaban) significaba practicamente ser una bruja por el simple hecho de ser.
A poco que te salieses de la línea tenías ganado el San Benito y de regalo una hoguera personalizada… Ser crítica, diferente o sabia te otorgaba entrada VIP en el altar de fuego. Ya no hablemos si, como en esta sugerente imagen que nos brinda la artista argentina, la cuestión del género y su expresión entraba en juego para hacerle explotar la oxidada cabeza al cuerpo represor de turno. Ufff, ahí ya…Aún quedan muchas cabezas por abrir a día de hoy…

+ info:

———————————-———————————-———————————-———————-





————————————————————————————————————————


[ Gal ]


“CARA B”

Mural por Ana Langeheldt


Ana langeheldt cando crea faino dende a alma e as entrañas, escoitando con atención o que lle teñen que dicir cerebro, corazón e estómago, e o que estes lle murmuran, ou lle berran, tradúceo en imaxes con mestría de intérprete.  


Das súas pinturas agroman intensas sensacións e abisais sentimentos, estadios moi humanos

e paixóns universais, como o crebadizo queixido dun cantaor flamenco ou o ancestral aturuxo dunha cantareira de Ordes.


Neste caso as notas brotaron dos seus pinceis pra invadir a parede da Escola Municipal de Música e compuxeron esta colorida e expresiva partitura que cremos soa estupenda dende o escenario que lle tocou conquistar. 


Máis info:

https://www.analangeheldt.com

https://www.instagram.com/ana_langeheldt/



————————————————————————————————————————



[ Cast ]


“CARA B”

Mural por Ana Langeheldt


Ana langeheldt cuando crea lo hace desde el alma y las entrañas,  escuchando con atención lo que le tienen que decir cerebro, corazón y estómago,  y lo que éstos le susurran, o le gritan, lo traduce en imágenes con maestría de intérprete. 


De sus pinturas emanan intensas sensaciones y abisales sentimientos,  estadíos muy humanos y pasiones universales,   como el quebradizo quejío de un cantaor flamenco o el ancestral aturuxo de una cantareira de Ordes. 


En este caso las notas brotaron de sus pinceles para invadir la pared de la Escola Municipal de.musica y compusieron esta colorida y expresiva partitura que creemos suena estupenda desde el escenario que le tocó conquistar.


Más info:

https://www.analangeheldt.com

https://www.instagram.com/ana_langeheldt/



————————————————————————————————————————

SEKONE



V. Galego

“DANA WAS HERE”
Mural por Sekone
Os cans teñen a grafiteira costume de defender o seu territorio e de marcar alí por onde pasan deixando o seu rastro. Coma aquel proto-artista urbano (un desconhecido soldado americano ) coa famosa personaxe que exclamaba: 'KillRoy Was Here', a cadela Dana pasa agora a formar parte do noso imaxinario colectivo e tamén do seu propio escenario; e en consecuencia da súa propia historia (da casa e da familia). Cando Dana xa non esté, ela seguirá estando... E onde mellor que na súa zona de confort..? No seu territorio, aquel que defende, onde están os seus, onde se sinte forte e querida; e onde a recordarán...
Sekone chegou a Ordes coa firme intención de integrar e contextualizar a súa obra ao máximo no entorno, coa convicción de gañarse a confianza dos propietarios da parede e da veciñanza do barrio.
E que millor xeito que conquistando á centinela da mesma, dona e señora do perímetro a pintar. Amplificada na sua propia atalaia de confianza, esa que Sekone tivo que escalar a pulso día tras día e con moito agarimo, ladrido tras ladrido... pincelada tras pincelada...

+info:

———

V. Castellano

“DANA WAS HERE”
Mural por Sekone

Los perros tienen la grafitera constumbre de defender su territorio y de marcar allí por donde pasan dejando su rastro. Como aquel proto-artista urbano (un desconocido soldado americano) con el famoso personaje que exclamaba : “KillRoy was here”, la perra Dana pasa ahora a formar parte de nuestro imaginario colectivo y también de su propio escenario; y en consecuencia de su propia historia ( de la casa y de la familia).
Cuando Dana ya no esté, seguirá estando... Y donde mejor que en su zona de confort...? En su territorio, aquel que defiende, donde están los suyos, donde se siente fuerte y querida; y donde la recordarán...
Sekone llegó a Ordes con la firme intención de integrar y contextualizar su obra al máximo en el entorno, con la convicción de ganarse la confianza de propietarios de la pared y del vecindario.
Y que mejor manera que conquistando a la centinela de la misma, dueña y señora del perímetro a pintar. Amplificada en su propia atalaya de confianza, esa que Sekone tuvo que escalar a pulso día tras día y con mucho mimo, ladrido tras ladrido... pincelada tras pincelada...







————————————————————————————————————————




V. Galego: 

“Concrete Gólem” / Mural por Sokram


Coma un poderoso coloso emerxeu o gólem do capitalismo nas nosas vidas, e con él, a especulación urbanística e o feísmo, fenómenos que derrotaron sen piedade á arquitectura autóctona e de paso á lóxica do ben común, eso si, enarbolando a bandeira do progreso a base de ladrillo, amianto ou cemento. 


A inercia dese pétreo xigante, inamobible, sen ialma nin vontade (só ao servizo do amo), destruíu con demasiado ao seu paso, arrasando coa beleza inherente de aldeas, vilas e cidades, mudando o vello polo novo sen nin sequera preguntarse por un intre se era necesario ou a millor opción.


Ademáis, coma unha sorte de autoodio ou de falta de autoestima galaica (pregúntome de onde ven…?), sumado ao cocktail de desregularización, caciquismo, pobreza, represión cultural, emigración, ignorancia e tamén hai que dicilo, mal gusto, as poboacións da Galiza están sumidas nun caos urbano e feístico, pragado de auténticas cafradas e orixinais aberracións arquitectónicas, moi dificiles de arranxar… A non ser que veña unha Hortensia 2.0 ou unha guerra que arrase con boa parte do desastre.


Este mural pretende ser unha ilustración desta loita entre a cultura e a barbarie, e tamén, unha homenaxe ao noso oficio e ao propio festival. 14 anos xa, que se din pronto.


Non sei se o conseguín pero esa foi a miña intención, e de paso, facelo dun xeito que tivese en conta o entorno no que está a parede, enfronte dun colexo de primaria, ao que fun de pequeno, e que a rapazada que alí se tenta educar puidera recibir con agrado a linguaxe usada e empatizar co mural facilmente.  


Se lles gusta a eles,  doume cun canto nos dentes… (Eles son os que controlan disto…) 



Sokram

Mutante Creativo


+info:

https://www.instagram.com/sokram_desordes/

linktr.ee/Sokram_mutante




-----------------------------------------------------------------------------------------



V. Castellano: 


“Concrete Gólem” / Mural por Sokram


Como un poderoso coloso emergió el gólem del capitalismo en nuestras vidas, y con él, la especulación urbanística y el feísmo, fenómenos que derrotaron sin piedad a la arquitectura autóctona y de paso a la lógica del bien común, eso si, enarbolando la bandera del progreso a base de ladrillo, amianto o cemento. 


La inercia de ese pétreo gigante, inamobible, sin alma ni voluntad (solo al servicio del amo), destruyó con demasiado a su paso, arrasando con la belleza inherente de aldeas, pueblos y ciudades, cambiando lo viejo por lo nuevo sin ni sequiera preguntarse por un momento si era necesario o la mejor opción.


Además, coma una suerte de autoodio o de falta de autoestima galaica ( me preguntoe de donde vendrá…?), sumado al cocktail de desregularización, caciquismo, pobreza, represión cultural, emigración, ignorancia y también hay que decirlo, mal gusto, las poblaciones de Galicia están sumidas en un caos urbano y feístico, plagado de auténticas cafradas y originales aberraciones arquitectónicas, muy  dificiles de arreglar… A no ser que venga una Hortensia 2.0 ou una guerra que arrase con buena parte del  desastre.


Este mural pretende ser una ilustración de esta lucha entre cultura y barbarie, y también, un homenaje a nuestro oficio y al propio festival. 14 anos ya, que se dicen pronto.


Non se si lo he conseguido pero esa fué mi intención, y de paso, hacerlo de una manera que tuviese en cuenta el entorno en el que está la pared, enfrente de un colegio de primaria, al que fuí de pequeño, y que la chavalada que allí se intenta educar pudiese recibir con agrado el lenguaje usado y empatizar con el mural facilmente.  


Si les gusta a ellos,  me doy con un canto en los dientes… (Ellos son los que controlan de esto…) 



Sokram

Mutante Creativo



+info:

https://www.instagram.com/sokram_desordes/

linktr.ee/Sokram_mutante 















No hay comentarios:

Publicar un comentario